Abstract
We analysed GPS data of lesser black‐backed gulls (Larus fuscus) caught and tagged in the colonies at Ostend and Zeebrugge. After exploring general patterns in at‐sea presence and behaviour, we performed three modelling exercises to study the response of lesser black‐backed gulls towards the C‐Power turbines at the Thornton Bank offshore wind farm (OWF) in more detail. These exercises confirmed that much more time was spent roosting on outer than on inner turbines. Next, we found a significant and gradual increase in the number of logs of flying birds going from the centre of the wind farm up to 2000 m from the wind farm edge, beyond which the response seemed to stabilise. For non‐flying birds too, the model predicted a minimum number of logs in the centre of the wind farm and a flattening of the smoother at about 2000 m, yet with a highly increased presence right at the wind farm’s edge, representing birds roosting on the outer turbine foundations. The last model, aiming to assess temporal variation in the presence of lesser black‐backed gulls in and around the Thornton Bank OWF, showed that the birds were increasingly wary of entering the wind farm during times of strong winds with fast moving rotor blades. The results of this study illustrate that the response of lesser black‐backed gulls towards OWFs can be subject to both temporal and (within‐OWF) spatial variation, which in turn can be of high value in refining collision risk modelling.
We analyseerden de GPS gegevens van kleine mantelmeeuwen (Larus fuscus) die werden gevangen en gezenderd in de kolonies van Oostende en Zeebrugge. Na een verkennende analyse van hun aanwezigheid en gedrag op zee voerden we drie modelleringen uit, teneinde de respons van kleine mantelmeeuwen tegenover de offshore wind turbines op de Thornton Bank meer in detail te bestuderen. Deze analyses bevestigden dat kleine mantelmeeuwen heel wat meer tijd spendeerden op de funderingen van turbines langs de rand van het park in vergelijking met turbines binnenin het park. Daarnaast vonden we voor vliegende vogels een significante en gradueel oplopende toename in aanwezigheid gaande van het centrum van het windpark tot 2 km daarbuiten, met een stabilisatie van de respons vanaf 2 km. Voor niet‐vliegende vogels werd een vergelijkbaar algemeen patroon gevonden, met daarentegen een opvallende piek in aanwezigheid precies ter hoogte van de rand van het park als gevolg van verhoogde aantallen rustende vogels op de funderingen van de buitenste turbines. Het laatste model tenslotte had als doel om de temporele variatie in aanwezigheid van kleine mantelmeeuwen in en rond het park te doorgronden. Uit dit model bleek onder meer dat kleine mantelmeeuwen almaar minder geneigd om zich tussen de turbines te begeven bij toenemende wind. De resultaten van deze studie illustreren dat de respons van kleine mantelmeeuwen tegenover offshore windparken onderhevig kan zijn aan zowel temporele als ruimtelijke variatie, en toegenomen inzicht in deze variabiliteit kan van groot belang kan zijn voor het verfijnen van aanvaringsmodellen.